യക്ഷികൽ‌പ്പനയും കഥകളിയും…

“നിശ്ശൂന്യത നടമാടും പാതിരതൻ മച്ചുകളിൽ
നിരനിരയായ് കത്തിക്കും മായാദീപം.
തലമുടിയും വേറെടുത്തലസമിവൾ പൂപ്പുഞ്ചിരി
വിലസിടവെ വഴിവക്കിൽ ചെന്നുനിൽക്കും.
നേരവും നിലയും വിട്ടാവഴിപോംചെറുവാല്യ-
ക്കാരെയിവളാകർഷിച്ചതിചതുരം
ഏഴുനില മാളികയായ് തോന്നും കരിമ്പനമേല‌-
വരെക്കേറ്റിക്കുരലിൽ വെക്കും.
തഴുകിയുറങ്ങീടും അത്തരുണരുടെയുപ്പേറും
കുരുതിയിവൾനൊട്ടിനുണച്ചിറക്കും.
പറയന്റെ കുന്നിന്റെ മറ്റേച്ചെരിവിലെ
പാറകളിൽച്ചിന്നും മുടിയുമെല്ലും”
(ഇടശ്ശേരി-പൂതപ്പാട്ട്)
പേടിയെ സ്നേഹിച്ച കുട്ടി
-------------------------------
“അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ, പനങ്കുലപോലെ നീണ്ട മുടി.തളിർവെറ്റിലകൊണ്ടു മുറുക്കിച്ചുവന്ന പോലത്തെ ചുണ്ടുകൾ.പൊന്നിന്റെ നിറം.കാന്തശക്തിയുള്ള നോട്ടം.കാലുകൾ നിലത്ത് തൊടില്യ,നിഴലൂണ്ടാവില്യ.ആരെയും മയക്കണ ചിരിയാ‍ മുഖത്ത്…”
പഞ്ചമിനിലാവു വീണ രാത്രികളിൽ,മുത്തശ്ശിയുടെ മുന്നിലിരുന്ന് എത്രവട്ടം യക്ഷിവർണ്ണന കേട്ടു വിറച്ചിട്ടുണ്ട്!ദേവീമഹാത്മ്യം ഗ്രന്ഥം മറന്ന് രാത്രിസഞ്ചാരം നടത്തിയ നമ്പൂതിരിയെ യക്ഷി വിളിച്ച് പനയിൽ കയറ്റി ചോരകുടിച്ചത്,സർപ്പക്കാവിനടുത്തുള്ള പാലയിൽ നിന്ന് കാതരമായ ശബ്ദത്തിൽ വിളിച്ച് എന്റെയേതോ ഒരു കാരണവരെ മയക്കിയ യക്ഷിയെ മന്ത്രം കൊണ്ടുതളച്ചത്…കഥകൾ തോർന്നുറങ്ങുന്ന യാമങ്ങളിൽ ഞാൻ സുന്ദരികളായ യക്ഷികളെ സ്വപ്നം കണ്ടു.ദംഷ്ട്രകളും ചോരയിറ്റുന്ന നാവും പുറത്തുകാട്ടുമ്പോൾ ഞെട്ടിയുണർന്നു.ഇലകളുടെ രാത്രിമർമ്മരങ്ങളിലും പൈശാചികശബ്ദങ്ങൾ ശ്രവിച്ചു.
ഒടിയനും കുട്ടിച്ചാ‍ത്തനും കുളമ്പുമനുഷ്യനും മറുതയും പൊട്ടിച്ചൂട്ടുമടക്കം അസംഖ്യം ദുരാത്മാക്കൾ മുത്തശ്ശിയുടെ കഥകളിലൂടെ സ്വൈരവിഹാരം നടത്തിയിട്ടും എന്നെ എന്നും ഈ യക്ഷി മാത്രം പേടിപ്പെടുത്തി.മുറിയുടെ താക്കോൽ‌പ്പഴുതിലൂടെ പുകയായി അകത്തുവന്ന യക്ഷിയെപ്പറ്റി മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞതോടെ,എന്നും കടലാസുചുരുട്ടി മുറിയുടെ താക്കോൽദ്വാരമടച്ച്,അർജ്ജുനപത്തും ചൊല്ലി കിടന്നുറങ്ങി.എന്നിട്ടും,നിനവുകളുടെ അടക്കാനാവാത്ത താക്കോൽദ്വാരങ്ങളിലൂടെ യക്ഷികൾ എന്നെ വിടാതെ പിന്തുടർന്നു.പിന്നെപ്പിന്നെ ഞാനറിഞ്ഞു,ഈ പേടികളെ ഞാൻ സ്നേഹിക്കുന്നുവെന്ന്-അവയാണെന്റെ നിദ്രകളെ ഭാവതീവ്രമാക്കുന്നതെന്ന്.
നിദ്രാരഹിതമായ രാവുകൾ
----------------------------------
അതേ പ്രായത്തിൽ കഥകളിഭ്രാന്തനായ അമ്മാവൻ എനിക്കു കുറെ ഉറക്കമില്ലാത്തരാത്രികളും തന്നു.കളിവിളക്കിനു മുന്നിൽ വന്ന ചുവന്നതാടികളും കാട്ടാളനും അടങ്ങുന്ന പുരുഷഭീകരസത്വങ്ങളൊന്നും എന്നെ തീവ്രമായി ഭയപ്പെടുത്തിയില്ല.പക്ഷേ,പെൺകരികൾ-നക്രതുണ്ഡിയും സിംഹികയും അവയുടെ ലളിതാരൂപങ്ങളും എന്നെ കിടിലംകൊള്ളിച്ചു. “ക്രൂരയാകുന്ന നക്രതുണ്ഡി”യെന്ന പദത്തിന്റെ അകമ്പടിയോടെ,തിരശ്ശീലക്കു പിന്നിൽനിന്ന് കരിവേഷം മുഖം കാണിക്കുമ്പോഴെല്ലാം ഞാൻ കണ്ണുകൾ ഇറുക്കിയടച്ചു.ഇന്ദ്രപുത്രനായ ജയന്തൻ അവളുടെ മൂക്കും‌മുലയുമരിയുമ്പോഴുണരുന്ന രാക്ഷസീയമായ ദീനരോദനം,എന്റെ പല്ലുകൾ കൂട്ടിക്കടിച്ചിരുന്നാണ് ഞാൻ കേട്ടത്.രക്താഭിഷിക്തമായി ഓടിവരുന്ന നിണത്തിന്റെ കാഴ്ച്ച കണ്ടു ബോധാബോധച്ചെരിവുകളിൽ പിടിച്ചുതൂങ്ങി. “പേടിക്കേണ്ടെടാ, അതുവെറും വേഷമല്ലേ” എന്നൊക്കെയുള്ള അമ്മാവന്റെ സാന്ത്വനങ്ങൾ ഏതോ അന്യഗ്രഹശബ്ദം പോലെ ഞാൻ ഏറ്റുവാങ്ങി.എന്നിട്ടും,എന്നും നരകാസുരവധവും കിർമീരവധവും കാണാൻ,കണ്ടു പേടിക്കാൻ ഞാൻ കൊതിക്കുകയും ചെയ്തു.
--------------------------
പതിറ്റാണ്ടുകൾക്കിപ്പുറത്തിരുന്ന് ഞാനാലോചിക്കുന്നു,എത്ര ഭീകരദൃശ്യങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു അന്നു കണ്ട കളികളിൽ! ദുശ്ശാസനന്റെ കുടൽമാലപറിച്ചെടുക്കുന്ന ഗോപിയാശാന്റെ രൌദ്രഭീമൻ,കത്തിജ്ജ്വലിക്കുന്ന പന്തങ്ങളുടെ വെളിച്ചത്തിൽ തന്റേടാട്ടമാടുന്ന നെല്ലിയോടിന്റെ ബാലി-അങ്ങനെ എന്തെല്ലാം! എന്നിട്ടുമെന്താണ് എന്നെ ഈ പെൺകരികളുംലളിതകളും മാത്രം വേട്ടയാടിയത്?
മനസ്സിലുറച്ച സ്ത്രീസങ്കൽ‌പ്പം അമ്മയുടെതായതുകൊണ്ടാകണം.സ്നേഹം,വാത്സല്യം-എല്ലാ നല്ലഭാവങ്ങളുടെയും മൂർത്തീമത്ഭാവമായി അടുത്തറിയാവുന്ന സ്ത്രീയായ അമ്മയെ പ്രതിഷ്ഠിച്ച മനസ്സിന് രക്തദാഹിയായ,വിപരീതമായ സ്ത്രീസങ്കൽ‌പ്പം ദർശിക്കുമ്പോഴുണ്ടാകുന്ന കുഴമറിച്ചിൽ.പക്ഷേ അതോടൊപ്പം തന്നെ എന്റെ യക്ഷിസ്നേഹവുമുണ്ടായിരിക്കണം.കാരണം,ആ കഥാപാത്രങ്ങളെല്ലാം,അവയുടെ രംഗാവിഷ്കാരങ്ങൾ സഹിതം,കേരളീയയക്ഷികൽ‌പ്പനയുമായി ഇഴചേർന്നു നിൽക്കുന്നു.
കിർമീരവധത്തിലെ സിംഹിക
----------------------------------
തന്റെ ഭർത്താവായ ശാർദ്ദൂലനെ അർജ്ജുനൻ വധിച്ചതിനു പ്രതികാരമായി,പാണ്ഡവപത്നിയായ പാഞ്ചാലിയെ അപഹരിച്ചുകൊണ്ടുപോയി ഭക്ഷിക്കാൻ തീരുമാനിക്കുകയാണ് രാക്ഷസിയായ സിംഹിക.ഇതിനായി അവൾ ഒരു സുന്ദരീരൂപം(ലളിത)കൈക്കൊള്ളുന്നു.എന്നിട്ട് പാഞ്ചാലിയെ നയത്തിൽ വനത്തിലേക്കാകർഷിച്ച് കൊണ്ടുപോകുന്നു. ദുശ്ശകുനങ്ങൾ കണ്ടു മടങ്ങിപ്പോകാനൊരുങ്ങുന്ന പാഞ്ചാലിയെ,സ്വരൂപമായ രാക്ഷസീസ്വത്വം ധരിച്ച് തിന്നാനൊരുങ്ങുന്ന സിഹികയെ വിലാപം കേട്ട് ഓടിയെത്തിയ സഹദേവൻ മൂക്കും‌മുലയുമരിഞ്ഞ് വികൃതയാക്കി പറഞ്ഞയക്കുന്നു.
ശാർദ്ദൂലനെ നിഗ്രഹിച്ച വാർത്തയറിഞ്ഞ് പ്രതികാരം ചെയ്യാനുറക്കുന്ന ആദ്യരംഗത്തിൽ,നെല്ലിയോട് വാസുദേവൻ നമ്പൂതിരിയുടെ സിംഹിക ചെയ്യുന്ന ഒരു മനോധർമ്മമുണ്ട്.വഴിയിലൂടെ പോകുന്ന രണ്ട് മനുഷ്യരെ കാണുന്നു-അവരെ പിടിച്ച് കാമപൂർത്തി വരുത്തി കൊന്നുചോരകുടിക്കുന്നു.അരങ്ങിനു പിന്നിലേക്കു മാറിയുള്ള ആ ബലാത്സംഗത്തിനും കൊലപാതകത്തിനും രക്തപാനത്തിനും ശേഷം,മുന്നിലേക്ക് വന്നു പീഠത്തിലിരുന്ന്,ഉത്തരീയം കൊണ്ടു ശരീരത്തിലെ വിയർപ്പൊപ്പി,ചോരമണമുള്ള ഇരുകൈകളും മാറിമാറി മണപ്പിച്ച്,അനുഭവിച്ച സുഖാനുഭവങ്ങളോർത്തുള്ള ഒരു പൈശാ‍ചികമായ ചിരിയുണ്ട്!യക്ഷിമിത്തുകളിൽ നിന്നുരുവം കൊണ്ട ഭാവനയുടെ അനുപമമായ അനുഭവം.
ലളിതാവേഷധാരിയായി,പാഞ്ചാലിക്കടുത്തെത്തുന്ന സിംഹിക സാക്ഷാ‍ൽ യക്ഷിതന്നെ.ദുർഗാക്ഷേത്രത്തിലേക്കെന്നു പറഞ്ഞ് പാഞ്ചാലിയെ വനാന്തരത്തിലേക്ക് കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുന്ന ലളിത പ്രകൃതിയെ വർണ്ണിക്കുന്നത് നോക്കുക;വണ്ടിൻ‌തുളയുള്ള മുളകളിതാ കുയിലിന്റെ സംഗീതത്തിനൊപ്പം കുഴലൂതുന്നു,കുറിഞ്ഞിമരങ്ങളിൽ നിന്നിതാ പൂക്കൾ ഭവതിയുടെ അളകങ്ങളിൽ വീഴുന്നു.കരിങ്കൂവളത്തിനൊത്ത കണ്ണുകളുള്ള സുന്ദരീ, അവ നിന്നെ എതിരേൽക്കുകയാണെന്നു തോന്നുന്നു…അവതരണശിൽ‌പ്പം കൂടി ഉൾച്ചേരുമ്പോൾ,തികച്ചും കേരളീയമായ ഒരു വനപ്രകൃതി രൂപം കൊള്ളുന്നു.കോട്ടക്കൽ ശിവരാമന്റെ ലളിതയുടെ ദ്വന്ദ്വാത്മകസ്വഭാവം സൃഷ്ടിക്കുന്ന അന്തരീക്ഷം അനിർവ്വചനീയമാണ്.ഇടക്കുള്ള കലാശങ്ങളിലും ഇരട്ടിനൃത്തത്തിനിടക്കും പാഞ്ചാലിയെ നോക്കുന്ന പഴുത്ത നോട്ടങ്ങൾ അനിതരമായ ഒരു യക്ഷിമാനം ശിവരാമലളിതക്കു നൽകുന്നു.
നരകാസുരവധത്തിലെ നക്രതുണ്ഡി
---------------------------------------------
നരകാസുരന്റെ കൽ‌പ്പനപ്രകാരം ദേവസ്ത്രീകളെ പിടിച്ചുകൊണ്ടുവരാനായി സ്വർലോകത്തേക്കു ചെന്ന നക്രതുണ്ഡിയെന്ന രാക്ഷസി,ഇന്ദ്രപുത്രനായ ജയന്തനെക്കണ്ട് കാമാതുരയാകുന്നു.സുന്ദരീരൂപം ധരിച്ച് ജയന്തനടുത്തെത്തി ആഗ്രഹം പറഞ്ഞപ്പോൾ,അച്ഛന്റെ അനുവാദം കൂടാതെ ഞാൻ ആരെയും പരിണയിക്കില്ല എന്നുറപ്പിച്ചു പറഞ്ഞുകളഞ്ഞു,ജയന്തൻ.കോപിഷ്ഠയായ നക്രതുണ്ഡി സ്വരൂപം ധരിച്ചപ്പോൾ ജയന്തൻ അവളുടെ മൂക്കും മുലയുമരിഞ്ഞ് വിടുന്നു.അലറിക്കരഞ്ഞ് നരകാസുരന്റെയടുത്തെത്തി അവൾ സങ്കടം പറയുന്നു.
ദിവംഗതനായ കോട്ടക്കൽ മുരളിയുടെ നക്രതുണ്ഡി,സുന്ദരീരൂപം ധരിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചശേഷം,അരങ്ങിൽ നിന്നു പിൻ‌വാങ്ങുമ്പോൾ ചെയ്യുന്ന സാരിനൃത്തത്തിന്റെ ആദ്യചുവടുകൾക്കൊപ്പം ചെയ്തിരുന്ന ഒരു ഭാവവിന്യാസമുണ്ട്;തല ചെറുതായി കുനിച്ച് ഒരു ലജ്ജയും,പെട്ടെന്ന് തലപൊക്കി രാക്ഷസീയമായ സംഭോഗാഭിവാഞ്ജയോടുള്ള നോട്ടവും‌-വല്ലാത്തൊരു കാഴ്ച്ചയായിരുന്നു അത്.
ഞാൻ ദേവസ്ത്രീയോ മനുഷ്യസ്ത്രീയോ അല്ല എന്നു ജയന്തനോട് ലളിത പറയുന്നിടത്ത്, മാർഗ്ഗി വിജയകുമാറിന്റെ ലളിത “മാനുഷനാരിയുമല്ല” എന്നഭിനയിക്കുന്നതു കാണുക-താൻ വാസ്തവത്തിലാരാണ് എന്ന അർത്ഥത്തെ സൂഷ്മതലത്തിൽ പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന ഭാവം എന്തൊരു മനോഹാരിതയാണെന്നോ!
----------------
കിർമീരവധത്തിലെ സിംഹികയിൽ നിന്ന് നരകാസുരവധം നക്രതുണ്ഡിയിലേക്ക് ഒരുപാടു ദൂരമുണ്ട്.സിംഹിക പ്രതികാരദാഹം കൊണ്ടാണ് ലളിതാരൂപിണിയാകുന്നെതെങ്കിൽ,നക്രതുണ്ഡി കാമാതുരത കൊണ്ടാണ്.നമ്മുടെ യക്ഷിക്കഥകളിലെ രണ്ടു വിഭാഗങ്ങളാണിവ.പ്രതികാരദാഹിയായ യക്ഷിയും കാമാതുരയായ യക്ഷിയും.മുത്തശ്ശിക്കഥയിലെ തറവാടിന്റെ തട്ടുൻപുറത്ത് കാരണവർ ചവിട്ടിക്കൊന്ന പെണ്ണിനെ ആരുമറിയാതെ പണിക്കാർ കുഴിച്ചുമൂടിയപ്പോൾ പ്രതികാരദാഹിയായി വന്ന യക്ഷിയും,രാത്രിസഞ്ചാരികളായ നമ്പൂതിരികളോടു ചുണ്ണാമ്പുചോദിച്ച് അടുത്തുകൂടി,മാളികമുകളിലേക്കെന്ന മായയിൽ കരിമ്പനമുകളിൽ കയറ്റി,സംഭോഗശേഷം രക്തമൂറ്റിക്കുടിച്ച യക്ഷിയും തന്നെ.
നമ്മുടെ യക്ഷിസങ്കൽ‌പ്പത്തിന്റെ ബഹുസ്വരത,അതിന് പല അർത്ഥമാനങ്ങളും നൽകുന്നു.യക്ഷന്റെ സ്ത്രീലിംഗമായ യക്ഷി എന്ന ഭാരതീയ യക്ഷികൽ‌പ്പനക്കു പുറത്ത് നാം തീർത്ത ഭാവനാകോടികൾ.വടയക്ഷി,രക്തയക്ഷി,നാഗയക്ഷി എന്നിങ്ങനെ നീളുന്ന ആ മിത്തുകൾക്ക് നാം ആരാധനാഭാവവും നൽകി.ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ യക്ഷികളേയും രക്ഷസ്സുകളേയും അടുത്തുപോയി തൊഴരുത് എന്നായിരുന്നു പഴയ വിധി.(പുതിയ ദേവപ്രശ്നങ്ങൾ അവ മാറ്റിയെഴുതുന്നുണ്ട്!)
ഇവക്കെല്ലാമൊപ്പം ഒരു സങ്കൽ‌പ്പം കൂടിയുണ്ട്,യക്ഷിയമ്മ!സിംഹികയുടെയും നക്രതുണ്ഡിയുടേയും ‘മൂക്കും മുല’യുമരിയുന്നതു വെറുതെയല്ല,ഒന്ന് ലാവണ്യത്തിനും മറ്റൊന്ന് മാതൃത്വത്തിനും നേർക്കുള്ള വെട്ടാണ്.
ഇപ്പോൾ സമയം രാത്രി 3:08.ഈ അന്ത്യയാമങ്ങളിൽ ഏതെങ്കിലും പാല പൂത്ത മണമുതിരുന്നുണ്ടോ?