തെക്കുവടക്കുവഴക്ക്-കഥകളിയുടെ നാശത്തിന്

വാസ്തവത്തിൽ,എല്ലാ കഥകളിക്കാർക്കും കളിക്കമ്പക്കാർക്കും ഇഷ്ടമുള്ള ഒരു കഥയാണ് ഉള്ളത്; ‘തെക്കുവടക്കുയുദ്ധം’.കഥകളിയുടെ അവതരണ-ആസ്വാദന-സംവാദ സ്ഥലികളിലെല്ലാം പടർന്നുപിടിച്ച കാൻസറാണ് തെക്കുവടക്കു വഴക്കുകൾ.അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും പുച്ഛിച്ചും,പാരപണിതും,മേനിനടിച്ചും,പരദൂഷണം പറഞ്ഞും ഇവർ നടത്തുന്ന ചക്കളത്തിപ്പോരാട്ടങ്ങൾ ആർക്കാണു ഗുണം ചെയ്യുന്നത്?ലോകം മുഴുവൻ വിസ്മിതനേത്രങ്ങളുമായി നോക്കുന്ന കളിയരങ്ങിന്റെ അകത്ത് ചീഞ്ഞുനാറുന്ന ഈ മാലിന്യങ്ങളെ പുറന്തള്ളിയാലേ ഇനി കഥകളിക്കു മുന്നോട്ടുപോക്കുള്ളൂ.ഉറക്കമില്ലാത്തവർ,ഉറങ്ങുന്നവർ,ഉറക്കം നടിക്കുന്നവർ,കതിന പൊട്ടിയാലും ഉണരാത്തവർ-ഇങ്ങനെ ഭിന്നരുചികളുടെ ആവാസഭൂമിയായ കഥകളിലോകത്ത് ‘ജനാധിപത്യം’എന്നുള്ള വാക്കിന് നേരിയ അംഗീകാരമേ ഉള്ളൂ.ഞാൻ കാണുന്ന രീതി മാത്രമാണ് ആത്യന്തികമായ ശരി,എന്റെ കാഴ്ച്ചവട്ടത്തിൽ ഒതുങ്ങാത്തതും ഇഷ്ടപ്പെടാത്തതും കളിയരങ്ങിലെ ചീത്തത്തങ്ങളാണ്-ഇതാണ് കഥകളി ഫാസിസ്റ്റുകളുടെ ഒരു മട്ട്.ഈ ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും ഗംഭീര കലാരൂപം കഥകളിയാണെന്നും,(ലോകത്തിലെ എല്ലാ കലാരൂപങ്ങളും ആരു കണ്ടിരിക്കുന്നു?)കഥകളിയെപ്പറ്റി വിവരമുണ്ടാവലാണ് ഏറ്റവും വലിയ വിവരമെന്നും,ആ വിവരമില്ലാത്തവർ എത്ര മഹാന്മാരാണെങ്കിലും അവജ്ഞാർഹരാണെന്നും ധരിച്ചിരിക്കുന്ന കൂപമണ്ഡൂകങ്ങളും കുറവല്ല.ഈ തെക്കുവടക്കുതൊഴുത്തിൽ‌കുത്തുകൾക്ക് വേണ്ട അടിസ്ഥാനയോഗ്യത,സങ്കുചിതമായ മനസ്സാണ്.കഥകളിയുടെ നാശത്തിനായി പിറന്ന ഈ ദുര്യോഗികളെ മനസ്സിലാക്കിയിരിക്കുന്നത് നല്ലതാണ്.
തെക്കൻ‌വാ‍ദം-ഉപരിതലസ്പർശിയായ ബോധതലം.
--------------------------------------------------------
തെക്കൻ വാദികളുടെ പൊതുസവിശേഷതകളിലൊന്ന്,കഥകളിയുടെ സങ്കേതഘടനയോടുള്ള ഉപരിതലസ്പർശിയായ ബോധമാണ്.പൂർണ്ണമായും ശാസ്ത്രീയവും,വ്യക്തിത്വമുള്ളതുമായ ചിട്ടപ്രകാരം നിലവിലില്ലാത്തതിനാൽ,സുനിയതമായ ശിൽ‌പ്പഘടന തെക്കൻ‌കളരിക്കു കുറവാണ്.കഥകളി എന്നാൽ കുറേ മനോധർമ്മങ്ങളുടെ സംഘാതമാണെന്നാണ് ധാരണ.“-----ആശാനും-------ആശാനും കൂടി സീതാസ്വയംവരം നാലുമണിക്കൂർ നിന്ന് ആടി.എന്നാ കളിയായിരുന്നു” ഇതാണ് അഭിപ്രായരീതി.ഏതു കഥയാണെങ്കിലും ശൈലീകൃതമായ അഭിനയപ്രകരണത്തിൽ സുനിയതമായ സങ്കേതഘടന അനിവാര്യമാണെന്നും,സ്ഥായീഭാവത്തിലൂന്നിയ നാട്യമാണ് കഥകളിയുടെ ജീവൻ എന്നും,ഒരുപാട് നേരം ഒരുപാട് കഥകൾ ആടലല്ല,ഒരു നിമിഷത്തിലേക്ക് ഭാവകോടികളെ ഒതുക്കുന്ന മിതത്വവും ഔചിത്യവുമാണ് കളിയരങ്ങിന്റെ ജീവനെന്നും ,നാലുമണിക്കൂർ എങ്ങനെ ആടിയാലും രംഗശിൽ‌പ്പം ശിഥിലമാവുകയാണ് ഫലം എന്നും ഇവർക്കു മനസ്സിലാവില്ല,മനസ്സിലായാലും സമ്മതിക്കില്ല.
അത്യന്തം ശാസ്ത്രീയവും,രസാധിഷ്ഠിതവുമായ നൃത്തമാണ് കഥകളിയുടെ ജീവൻ.ആ വസ്തുത തെക്കൻ‌കളരിക്കുതന്നെ ഇന്നന്യമാണ്.ചൊല്ലിയാട്ടത്തിലെ ഓരോ വാക്കിനും ഓരോ ഭാവശരീരം നൽകുകയും,അനുരൂപമായ താള-ഗീതങ്ങളുടെ സമന്വയമായി അതാവിഷ്കരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നതിലാണ് കഥകളിയുടെ മർമ്മമിരിക്കുന്നത്.ഇത്തരം കഥകളിയുടെ അന്തര്യാമിയായ തലങ്ങളിലേക്കൊന്നും ഒരു തെക്കൻ ഫാസിസ്റ്റിന് ഒന്നും പറയാനില്ല. ‘ഭാവം’എന്നാൽ ‘മുഖത്തുവിരിയുന്നഭാവം’എന്നാണ് അവരർത്ഥമാക്കുന്നതുതന്നെ.ശരീരത്തിന്റെ സമഗ്രമായ ഭാവാവിഷ്കരണമാണ് കഥകളിയുടെ രീതി എന്ന തിരിച്ചറിവില്ല.
വിശാലമനസ്കതയുടെ മനുഷ്യരൂപങ്ങളാണ് ഞങ്ങൾ തെക്കുള്ളവർ-ഇതാണ് മറ്റൊരു നാട്യം.ഏതു നല്ല കളി കണ്ടാലും സ്വീകരിക്കുമെന്നും.വടക്കുള്ളവർ എത്ര മിടുക്കരാണെങ്കിലും തെക്കു വന്ന് കഴിവുതെളിയിക്കണം,കാരണം “ഞങ്ങളാ”ണല്ലോ കളിക്കാഴ്ച്ചയിലെ വിശാലഹൃദയർ.എന്തു കൊണ്ട് തെക്കൻ‌കളരിയിൽ വടക്കുനിർമ്മിക്കപ്പെട്ട പോലുള്ള വിസ്മയങ്ങൾ ഉരുവം കൊള്ളുന്നില്ല?അതാലോചിക്കുന്നില്ല.ആകെ ഭംഗിയായറിയാവുന്നത്,‘സ്തുതി‘കൾ പാടി നടക്കാനാണ്.ഇന്നും കേൾക്കാം,“കൃഷ്ണൻ നായർ ജയജയ” എന്ന കീർത്തനാലാപനം.ആ മഹാനടൻ എന്തു പാപം ചെയ്തുവോ?ആരും സമ്പൂർണ്ണരല്ല എന്ന ബോധമില്ലായ്മയാണ് ഈ സ്തുതികൾക്കു പിന്നിലുള്ളത്.ഉപാംഗങ്ങളുടെ ഭാവാവിഷ്കാരത്തിലും,രംഗനിറവിലും,നാടകീയരംഗങ്ങളുടെ അവതരണത്തിലും കൃഷ്ണൻ‌നായരെ മറികടക്കുന്ന ഒരാൾ ഇനിയും ജനിച്ചിട്ടില്ല.എന്നാൽ,അദ്ദേഹത്തിന് അതുപോലെത്തന്നെ ദോഷവശങ്ങളും ധാരാളമുണ്ടായിരുന്നു.അമിതമായ ലോകധർമ്മികൾ,കഥകളിയുടെ ഘടനക്ക് ഒട്ടും അനുയോജ്യമല്ലാത്ത,സദസ്സിലെ കഥകളിയെക്കുറിച്ചറിയാതെ വന്നിരിക്കുന്ന ആസ്വാദകരെ കയ്യിലെടുക്കാനുള്ള സ്ഥായീഭാവത്തെ വിട്ടുള്ള അപഥസഞ്ചാരം-ഇങ്ങനെ പലതും.ഈ ദോഷവശങ്ങളെല്ലാം ചേർത്ത് സ്തുതിപാടുന്നവർ,കഥകളിയുടെ വിനാശത്തിനായി വഴിയൊരുക്കുകയാണ്.കഥകളി കാണാൻ ഒരു സങ്കേതവും,കളരിപ്രകാരവും മനസ്സിലാക്കണമെന്നില്ല.പക്ഷേ ഇത്തരം സ്തുതിഗീതങ്ങൾക്കും ആധികാരിക അഭിപ്രായപ്രകടനങ്ങൾക്കും മുമ്പ് എന്താണ് കഥകളിയുടെ ഘടനാശിൽ‌പ്പം എന്ന് തിരിച്ചറിയേണ്ടതുണ്ട്.
വടക്കൻ‌വാദം-സങ്കുചിതമനസ്സിന്റെ ഇത്തിരിവട്ടം
---------------------------------------------------
മൌലികവാദമാണ് വടക്കൻഫാസിസത്തിന്റെ സ്വഭാവം.കല്ലുവഴിക്കളരി പട്ടിക്കാംതൊടിയുടെ പരിഷ്കരണങ്ങളോടെ ആർജ്ജിച്ച അനന്യസാധാരണമായ കളരിയും,അത്യന്തം ശാസ്ത്രീയമായ സങ്കേതശിൽ‌പ്പവും വടക്കൻ‌കളരിക്കു സ്വന്തം.അതാണ് തുടർന്നുള്ള മൂന്നു തലമുറയിലെ കളിയരങ്ങിന്റെ സദ്ഫലങ്ങളെ സൃഷ്ടിച്ചതും. സൂചകങ്ങൾ സൂച്യങ്ങളാകുന്ന അവസ്ഥയാണ് വടക്ക് മൌലികവാദത്തെ നിർമ്മിച്ചത്.ആട്ടക്കഥയുടെ നാട്യവത്തായ ആവിഷ്കാരത്തിനു വേണ്ടി ഉപയോഗിച്ച ആയുധങ്ങളെ മാത്രം പ്രത്യേകമായെടുത്ത് ആ‍സ്വദിച്ച് സംതൃപ്തിയടയുന്ന ഒരുതരം ലാവണ്യവാദം വടക്ക് പടർന്നുപിടിച്ചു.കഥാപാത്രത്തിന്റെ സ്ഥായീഭാവത്തിലൂന്നി പട്ടിക്കാംതൊടി വളർത്തിയെടുത്ത നാട്യപ്രകരണത്തെ വികലമായി വായിച്ചുണ്ടാക്കിയ,കഥയെ കളഞ്ഞ് ആസ്വദിക്കുന്ന ഈ അപായകരമായ വ്യാകരണവാദം തീരെ ചുരുങ്ങിയ മനസ്സുകളുടെ നിർമ്മാണമാണ് വടക്ക് നടത്തിയത്.
വൃത്തിയുള്ള ചൊല്ലിയാട്ടത്തിന്റെ ആവർത്തനങ്ങളിൽ അഭിരമിക്കുന്ന ഒരുതരം യാന്ത്രികകലാസ്വാദനത്തിന്റെ മനസ്സ് അങ്ങനെ വടക്ക് നിർമിക്കപ്പെട്ടു.ആ യാന്ത്രികമനസ്സിനെ തൃപ്തിപ്പെടുത്തുന്നവർ മഹാചാര്യന്മാരായി.കല്ലുവഴിക്കളരിയുടെ മുഴുവൻ സങ്കേതസൌന്ദര്യവുമുൾക്കൊണ്ട്,ഈ ആവർത്തനത്തെ വെല്ലുവിളിച്ച കീഴ്പ്പടത്തെപ്പോലുള്ള പ്രതിഭകൾ അനഭിമതരുമായി. “എന്താ മുദ്രയുടെ വൃത്തി” എന്നു പാടിക്കൊണ്ടിരുന്ന വടക്കൻ‌പക്ഷപാതികൾ,ഈ വൃത്തികൾ രൂപപ്പെടുത്തേണ്ട രംഗപരമായ ആവൃത്തിയെപ്പറ്റി അജ്ഞരായി.സ്വാഭാവികമായി,ചിട്ടയെപ്പറ്റിയുള്ള അറിവ് അഭിനയിക്കുകയാണ് കഥകളിവിജ്ഞാനിയാവാനുള്ള വഴി എന്നു വന്നു.
തെക്കുവടക്കുവഴക്കു കൊണ്ട് ക്രിയാത്മകമായ പൊതുസംവാദത്തിന്റെയും ആദാനപ്രദാനങ്ങളുടെയും സാധ്യതകളാണ് ഇല്ലാതാവുന്നത്.തെക്കൻ‌കളരി എന്ന ഒന്ന് ഇനിയും നിലനിൽക്കുമെന്നുതന്നെ തോന്നുന്നില്ല.കഥകളിയുടെ ബഹുസ്വരതകളിൽ നിന്ന് പലതും നഷ്ടമാകുന്നു.അപ്പോഴും ഈ ജുഗുപ്സാവഹമായ ചേരിപ്പോര് തുടരുകയും ചെയ്യുന്നു.കലയുടെ വളർച്ചക്ക് അത്യന്താപേക്ഷിതമായി വേണ്ടത് ജനാധിപത്യബോധമുള്ള മനസ്സാണ് എന്ന് ഇനിയെങ്കിലും ഈ നിഴൽയുദ്ധക്കാർ തിരിച്ചറിഞ്ഞാൽ കൊള്ളാം.